Hoofdrol voor de schadebehandelaar

Het leek een regulier schadegeval: meneer S. diende bij zijn verzekeraar een schadeclaim in voor een gestolen digitale fotocamera. Het apparaat was gestolen tijdens de vakantie van gezin S. in Turkije. Maar, wat bleek toen de alerte schadebehandelaar van de verzekeraar de Facebook-pagina van mevrouw S. checkte? Mevrouw S. had een foto op haar pagina staan waarop meneer S., met de bewuste camera pontificaal op de borst hangend, te zien was. De bewuste foto was een week na terugkeer uit Turkije was gemaakt. Een typisch gevalletje verzekeringsfraude, verijdelt door een oplettende schadebehandelaar. Desgevraagd gaf meneer S. direct toe dat het een poging was om makkelijk geld te verdienen. Hij had nooit wat geclaimd bij zijn reisverzekering en had anderen horen snoeven over hoe makkelijk het was om een extra vakantiecentje op te strijken.

Schadebehandelaar, de hedendaagse Robin Hood

Uiteraard werd de fotocamera niet vergoed en werd de reisverzekering beëindigd, maar tot andere sancties kwam het niet. Zo kwam meneer S. er nog genadig van af. Het had ook slechter kunnen aflopen voor hem. Verzekeringsfraude kan er zelfs toe leiden dat de verzekeraar aangifte doet bij de politie. Want, hoewel voor veel mensen verzekeringsfrauders het hedendaags equivalent vormen van Robin Hood, stelen verzekeringsfrauders niet van rijke verzekeraars, maar van de andere premiebetalers. Want hoe meer fraude, des te hoger de premie voor de verzekerden. In feite speelde juist de alerte schadebehandelaar in deze casus de rol van Robin Hood.

Het belang van vakbekwame schadebehandelaars

In ieder geval blijkt uit deze casus maar weer het belang van vakbekwame schadebehandelaars. Helaas valt het in de huidige arbeidsmarkt niet mee om aan goede schadebehandelaars te komen. Het aantal vacatures voor schadebehandelaars bevindt zich op een constant hoog niveau. Dat komt onder meer door de stevige eisen die aan een schadebehandelaar worden gesteld. Gewoonlijk wordt minimaal een hbo-opleiding gevraagd, aangevuld met relevante ervaring en diverse wft-certificaten. Kortom, het gaat om hooggekwalificeerde specialisten die ook voor een toekomst buiten de assurantiewereld kunnen kiezen. De vraag is nu hoe verzekeraars het vak van schadebehandelaar aantrekkelijker kunnen maken voor nieuwe instroom. Daarbij moet, naast een alleszins redelijk salaris, ook gekeken naar secundaire arbeidsvoorwaarden. Uitgebreide vergoedingen voor openbaar vervoer, lease auto’s, studiekostenvergoedingen en premievrij pensioen zijn allang geen uitzonderingen meer. Maar nemen aspirant schadebehandelaars daar genoegen mee?